Amper begonnen als vrijwillige boekenopruimer en de eerste lockdown was een feit. Zo zag mijn start er vorig jaar uit in de bibliotheek.
Heel even terug naar bijna het begin. Geboren in Groningen, verhuisd naar Enschede, en na de middelbare school opnieuw naar het noorden voor een studie Romaanse Talen en Culturen. Na een jaar de overstap naar de PABO, want ‘daar kon je immers alle kanten mee uit’ (ik hoor het mijn moeder nog zeggen). En inderdaad een aantal jaren op De Basisschool gewerkt.
Om een lang verhaal kort te maken, middenin de lockdown van vorig jaar reageerde ik op de vacature ‘leesmediaconsulent’ bij Bibliotheek Enschede en kon meteen beginnen. En geloof het of niet, nog steeds als ik de bibliotheek binnenkom trekt er een groot gevoel van kinderlijke blijheid en tevredenheid door me heen. Het voelt als thuiskomen en op avontuur gaan tegelijkertijd. Zeker, ik heb mijn plek wel gevonden.
Ik hoor je vragen, wat doe je dan zoal als leesmediaconsulent? Goede vraag. Naast mijn opleiding, houd ik me nu nog vooral bezig met het samenstellen van passende collecties voor scholen. En… als het straks weer kan, dan zijn mijn collega’s en ik wekelijks op de scholen te vinden om leuke plannen te maken om het leesplezier te vergroten. Denk bijvoorbeeld aan het organiseren van een boekenproeverij of een kaftencarrousel. Wel eens gehoord van boekensushi of een stapelgedicht. Niet? Mail gerust, ik vertel je er graag over.
Waar ik ook heel blij van word is mijn werk voor de VoorleesExpress. Samen met mijn collega Corine, een ploegje ervaren coördinatoren en een grote groep zeer betrokken vrijwilligers proberen we zoveel mogelijk gezinnen te ondersteunen bij taal- en (voor)leesactiviteiten. En dat werkt!
Tot slot, maar zeker niet minder interessant, mijn rol als ambassadeur bij Cultuureducatie Enschede. Ook een start die anders was dan anders, maar ik ervaar toch al een prettig groepsgevoel. Onze neuzen staan dezelfde kant op: kunst en cultuur normaal en toegankelijk maken voor ieder kind. Onze nieuwe evaluatiemethode Evi 2.0 gaat ons daarbij ondersteunen: wat hebben scholen – van ons – nodig om cultuureducatie te kunnen integreren binnen hun toch vaak al volle programma?
Ik wensdenk dat de uitrol van Evi 2.0 samen gaat vallen met een toenemende ‘mondkapjesloze bewegingsvrijheid’. Voor nu: nog even volhouden, want zoals ik Arjen Lubach zondagavond hoorde zeggen: we zijn er bijna!
Nynke Pal
n.pal@bibliotheekenschede.nl
